Actualidade

Antón Sánchez: «É indecente que o Partido Popular manteña á Valedora do Pobo despois desta sentenza. Demostran que levan no seu ADN a corrupción»

Santiago de Compostela, 11 de xullo de 2019. Resulta un escándalo democrático de gran magnitude que, quen ten que defender os dereitos e as liberdades da cidadanía de Galicia, continúe á fronte da valeduría do pobo logo de que o TSXG anulara un nomeamento que pon de manifesto prácticas corruptas e de nepotismo.

Hoxe o PPdeG no Parlamento de Galicia vén de se situar por do lado da corrupción ao dar cobertura para a continuidade de Milagros Otero ao fronte da institución. Temos moitos exemplos de sectarismo e instrumentalización partidaria durante os seu mandato, con campañas orquestradas contra os gobernos do cambio. O PPdeG está acostumado a patrimonializar as institucións públicas e a practicar o clientelismo e o enchufismo. Unha vez máis defende os seus intereses particulares por riba do interese xeral e por riba de toda ética. A contratación en fraude de Lei de María Puy Fraga evidencia unha vella forma de entender a política que nós nos comprometemos a desterrar de Galicia: a do caciquismo e do clientelismo, a da fraude e a apropiación partidaria do común. A sentenza do TSXG así o evidencia.

Dende o primeiro momento Milagros Otero actuou non como Valedora do Pobo se non como Valedora do Partido Popular. A institución que representa ten o cometido de defender á cidadanía fronte aos abusos do poder político ou das institucións. E precisamente por iso é totalmente indecente que a quen lle corresponde levar a cabo esta tarefa abuse tan descaradamente da súa posición de poder e de privilexio, usando as institucións en único beneficio partidario e/ou particular.

Resulta especialmente rechamante e indignante tamén que o PPdeG, sempre considerándose a si mesmo defensor da legalidade e das resolucións xudiciais, argumente neste asunto que “non temos porque asumir os postulados xudiciais”. Este tipo de comportamentos destrúen a confianza que a cidadanía ten nunhas institucións baleiradas por aqueles e aqueles que queren seguir a defender os seus privilexios.

Ábrese un novo momento político. Amosamos a nosa satisfacción contida polo desaloxo dun goberno dirixido por un partido condenado por anos de prácticas corruptas. A derrota de Mariano Rajoy e do Partido Popular debe ir acompañada por unha nova axenda de prioridades no goberno do Estado. Cómpre un goberno de limpeza democrática, que articule medidas contra a corrupción sistémica e o uso partidario dos bens públicos. Son precisas novas políticas sociais que palien as consecuencias das políticas neoliberais das últimas décadas, corrixan a desigualdade e rematen coa precarización das condicións de vida de moitas cidadás. É obrigada unha axenda de diálogo para atender a cuestión do encaixe das nacións e o recoñecemento da súa soberanía.

Despois do cambio de presidente, é imprescindible un cambio de políticas. Moita é a responsabilidade de Pedro Sánchez, a primeira de todas é respectar os apoios parlamentarios que o fixeron presidente do Goberno para avanzar na rexeneración democrática, no xiro á esquerda nas políticas sociais e na construción de solucións dialogadas para o recoñecemento do carácter plurinacional do Estado.

Como defendeu Miguel Anxo Fernán Vello na sesión da moción de censura moitas son as políticas do Estado que hai que mudar para corrixir décadas de discriminación con Galicia e evitar o espolio dos seus recursos, impulsados, aplaudidos e consentidos polo Goberno de Mariano Rajoy co visto bo da Xunta de Galicia. De modo inmediato, cómpre activar a transferencia da AP-9, a derrogación da prórroga de ENCE na ría de Pontevedra, mudar os usos especulativos que a Autoridade Portuaria impoñía para os terreos do porto da Coruña, e revisar a política de infraestruturas e conexións ferroviarias.

O novo executivo deberá rematar co saqueo do público, impulsando medidas que palien as consecuencias negativas da crise económica para as maiorías sociais. O novo goberno debe combater o aumento das desigualdades e activar as ferramentas do Estado para garantir benestar freando as políticas privatizadoras do común e de servizos esenciais básicos como a sanidade e a educación.

Outra das prioridades é finiquitar a deriva autoritaria do Réxime do 78. O novo goberno do PSOE deberá solucionar problemas políticos mediante a política, o diálogo e a transacción, evitando procesos xudiciais nos que diferentes tribunais europeos mostraron as eivas democráticas do Estado español. Pedro Sánchez debe poñer fin á participación do PSOE na coalición do 155 e ás súas consecuencias, con represaliados políticos. Crear as condicións para enfrontar un novo proceso de procesos constituíntes é unha das necesidades estratéxicas que o Goberno de Pedro Sánchez debe concertar coas forzas que garantiron a maioría parlamentaria á moción de censura.

Antón Sánchez, Portavoz Nacional de Anova: «É urxente desaloxar a Mariano Rajoy da Moncloa. A aritmética parlamentaria suma para ter un  Goberno progresista que defenda os dereitos sociais das maiorías e que garanta os dereitos e as liberdades no conxunto do Estado».

Santiago de Compostela, 28 de maio de 2018. Despois de que fose condenado por corrupción na sentenza da Gürtel, o Partido Popular non pode seguir no Goberno do Estado. Mariano Rajoy non pode continuar como Presidente do Goberno, é o principal responsable político da corrupción do Partido Popular.

Anova defende a necesidade dun acordo das forzas democráticas de esquerda e soberanistas para conformar unha nova maioría parlamentaria, ao servizo das maiorías sociais, e para impulsar a rexeneración a limpeza democrática das institucións de representación e goberno do Estado.

É preciso un acordo de maioría parlamentaria para impulsar un cambio político que reverta a deriva autoritaria do Estado, amparada pola aplicación do artigo 155, e que poña as institucións ao servizo do ben común e non de intereses partidistas ou ao servizo dos negocios dunha minoría de privilexiados.

Unha maioría parlamentaria de cambio non é compatible cun acordo con Ciudadanos que tan só está interesado nunha saída gatopardiana que aparente cambio sen cambiar nada. Unha estratexia de cambio que non é compatible coa estratexia de relevo que anima aos dirixentes de Ciudadanos que queren tan só manter as mesmas políticas sen a mochila negra das Gürtel, Púnica e Lezo.

A derrota política de Mariano Rajoy e o Partido Popular debe ser acompañada por políticas que xeren benestar, cancelen as políticas de austeridade e rematen coas políticas represivas impostas en Cataluña e no conxunto do Estado tras o referendo do 1 de outubro de 2017.

Un goberno de cambio político debe frear a dinámica autoritaria do Estado, acrecentar a calidade democrática das institucións e crear as condicións políticas que nos permitan abrir un proceso de procesos constituíntes para garantir unha democracia real e o dereito a decidir das nacións e pobos que fan parte do Estado español.

Este 26 de maio tivo lugar no Hotel Congreso (Montouto, Teo) unha reunión ordinaria da Coordinadora Nacional na que se debateu a situación actual de En Marea e se definiu un vieiro de superación da súa crise retomando os consensos fundacionais da Asemblea de Vigo do 30 de xullo de 2016.

O acontecido en En Marea nos últimos meses é un proceso de perda constante dos principios e valores cos que naceron os procesos de unidade popular en Galiza.

Nun contexto de loita social na rúa, de reivindicacións laborais, de dereitos civís; co avance da ultradereita xenófoba en Europa e no Estado español, e cun goberno galego que colabora no espolio económico, financeiro, cultural e natural do país, a dirección de En Marea centrou as enerxías da organización en cuestións internas, menores, e alonxadas das necesidades da xente.

Cando unha organización está tan lonxe das demandas dos que a apoiaron no seu momento para ser a voz da indignación, non cumpre cos obxectivos para os que naceu.

Compre reconducir esta situación de xeito inmediato a través dun proceso colectivo aberto onde participen mareas, colectivos sociais, organizacións e persoas que aposten pola reconstrución dun espazo de unidade popular galego que debe de ser plural, mestizo, e de ruptura tal e como o consensuaron as mareas municipalistas, as organizacións políticas e as cidadás e cidadáns que participaron na súa fundación en xullo de 2016. Anova segue a teimar na construción deste espazo e acadar maiores cotas de éxito.

As mareas municipalistas son fundamentais xa que entramos na recta final cara ás vindeiras eleccións municipais; comicios que van ser decisivos para dar continuidade á Unidade Popular consolidando aos gobernos rebeldes das mareas que son os principais referentes da nosa alternativa ás políticas do Partido Popular. Para acadar este obxectivo, as mareas municipalistas deben manter a súa autonomía política e non ser reducidas a meras agrupacións locais. Anova comprométese a defender estes espazos conquistados pola Unidade Popular de calquera intento de dirixismo esclerótico.

A actual dirección de En Marea non representa a día de hoxe a pluralidade do conxunto do espazo e non mostra vontade de selo. Esta lousa que padecemos dende a conformación do Consello das Mareas xera disfuncións importantes e limita a capacidade de intervención política de En Marea.

A En Marea actual, debe abrir un proceso democrático de debate e renovación, que resitúe cales son os valores fundamentais do espazo e as necesidades que nel se perciben. Só achegándose novamente todos os actores pódense abordar as contradicións autoesixíndose xenerosidade e responsabilidade para a súa solución, de forma integradora e non executando un vieiro político sen capacidade de ningún tipo de rupturismo nin combate- como fai a actual dirección-, xa que do contrario estaríase limitando gravemente como alternativa de ruptura e cambio político en Galicia.

Anova entende que debemos establecer contactos e conversas cos diferentes axentes do espazo, organizacións, colectivos e mareas municipalistas, que faciliten que o conxunto das persoas poidan articular un proceso de intervención de liñas de traballo que leven á recuperación dos valores da Unidade Popular e á superación da crise de En Marea. Resituando novamente o espazo como unha ferramenta contestataria e de ruptura co réxime actual, fomentando e contribuíndo desta forma á activación de toda loita civicopolítica, discursiva, institucional, orgánica e social para poder relazar o proxecto no contexto actual como unha ferramenta útil do pobo galego e consolidando o espazo de ruptura.

Antón Sánchez, Portavoz Nacional de Anova: «Gürtel é un dos moitos pozos negros do Réxime do 78, é onde converxen os intereses políticos e económicos.»

«Estamos diante do fin do estado de excepción nacido coa aplicación do 155, unha tapadeira de falsa legalidade para encubrir a podredume do Réxime do 78.»

Santiago de Compostela, 25 de maio de 2018.- Resulta sorprendente como a maior parte dos membros dos gobernos de José María Aznar estiveron implicados nas tramas. Gobernos nos que tamén participou M. Rajoy.
A sentenza da Gürtel acaba de confirmar o que xa se viña publicando: Mariano Rajoy está inhabilitado como gobernante xa que a dirección do Partido Popular é a cabeza da trama de corrupción.

As maiorías electorais do Partido Popular financiáronse en negro. Acudiu dopado ás eleccións. Tomáronse decisións políticas nas institucións que gobernou para beneficiar a determinados intereses afíns: na sombra, beneficiaron a empresas a cambio de financiamento en negro.

Anova é partidaria dun acordo das forzas democráticas de esquerda e nacionalistas para formar unha maioría parlamentar no Congreso que promova a rexeneración institucional e a limpeza democrática. Un acordo para formar unha maioría para o cambio político, que remate coa deriva autoritaria que padecemos e que recupere as institucións para poñelas ao servizo das maiorías sociais.

Debemos ser conscientes de que, dende posicións de ruptura, non chega cunha simple mudanza de Goberno, e moito menos se nesa suma entra Ciudadanos. Compre rexeneración de raíz e mudanza de políticas sociais e económicas. Debemos manter a nosa aposta por un proceso de procesos constituíntes que garanta benestar para as maiorías e unha democracia real.

Núñez Feijóo debe deixar de poñerse de perfil. Debe asumir tamén responsabilidades, ou canto menos esixirllas a Mariano Rajoy. Debe facelo, se non só poderá elixir entre ser responsable da corrupción sistematizada ou un colaborador necesario.

Diante de todas as dificultades e as agresións que enfrontan a nosa lingua e cultura, o Día das Letras debe ser un día de mobilización cívica que tome as rúas da capital do país para defender o que nos é propio. Tomar prazas e rúas para celebrar este 17-M. Para defender os nosos dereitos temos que activar a mobilización cidadá.

A sociedade galega foi o motor da nosa lingua e da cultura durante séculos. Nos tempos escuros da represión e da clandestinidade, cando a nosa era unha lingua prohibida, a xente desobedeceu as imposicións e creou ao redor da lingua e cultura galega espazos de liberdade e resistencia democrática. Por iso o galego chegou até os nosos días. A partir de 1981, por vez primeira, existen unhas institucións de autogoberno e unha normativa legal -manifestamente insuficiente,que se incumpre todos os días- pero que, formalmente, defende e ampara a lingua nosa.

Aínda así, vemos como os inquilinos das nosas institucións realizan un labor que desprotexe a lingua. Institucións nacidas para manter a lingua e cultura de Galicia traballan na súa contra. En contra das raíces culturais que as lexitiman.

Entre as funcións da CRTVG está a promoción do galego e da cultura do país. Por iso abraia a decisión de suprimir o Diario Cultural da Radio Galega. Un programa que cumpriu xa 28 anos de emisión. Un espello da cultura e da lingua, un lugar de promoción de novos talentos e de proxectos renovadores das industrias culturais. Un espazo de liberdade que desaparecerá na vindeira temporada.

Non é a única medida contraria a lingua e a cultura galega tomada por Núñez Feijóo. Dende a Xunta de Galicia imponse unha política de subordinación do galego: en nome da normalización lingüística se pode subvencionar con cartos públicos a medios de comunicación nos que o galego ten unha posición marxinal ou inexistente, ao tempo que o libro editado en galego descende a mínimos históricos arrastrado pola perda de apoio institucional.
Vivimos un tempo adverso para a lingua e a cultura propia de Galiza. Nun mundo no que a información se manexa a golpe de chíos, o galego ten que estar máis presente que nunca en todos os ámbitos, tamén na esfera institucional xa que é esencial para activar vontades e desenvolver políticas que aseguren o porvir da lingua galega.

O galego segue vivo na xente. Precisamos o galego a diario: no lecer, no ensino, nos traballos, no deporte, na comunicación, no cinema, na música, nos libros…

En galego a diario faremos medrar a nosa cultura e liberdades.

Anova non comparte unha sentenza que se rebaixa a tipificación do delito cualificando como abuso o que foi un violación. Unha rebaixa de delito e penas lamentablemente escrita con desprezo pola vítima e con compresión cara aos violadores, mesmo cun voto particular de absolución, que senta un precedente xudicial nefasto que contribúe a normalizar a violencia contra as mulleres. Parécenos evidente que unha violación en grupo si é violenta e que a sentenza afonda en distorsionar o papel das mulleres: de vítimas a culpables por non se resistir.

Tolerancia cero fronte a violencia conta as mulleres, ese é o compromiso democrático que hai que soster nas rúas e nas prazas, na lexislación e nos xulgados. As violencias contras as mulleres atentan contra todos os seus dereitos. A sentenza da Manada acrecenta a indefensión das mulleres e amplía a marxe de aceptación diante da violencia contras as mulleres.

Dende Anova chamamos a ocupar as prazas e rúas de Galicia para que, como na histórica xornada da folga feminista do 8-M, a cidadanía esixa unha mudanza de fondo nas políticas públicas que inclúan a perspectiva de xénero. Só mediante a mobilización permanente da sociedade galega remataremos con esta regresión en termos democráticos.

Cada primeiro de Maio teñen lugar en todo o mundo mobilizacións e protestas para defender os dereitos das traballadoras e dos traballadores. Lembran a aquelas mulleres e homes que perderon a vida reivindicando a xornada de 8 horas tal día coma hoxe en Chicago, 1886.

Na Galicia do século XXI padecemos novas agresións que coñecen formas de resposta renovadas. Do conflito do 112 ao das traballadoras da xustiza, das mobilizacións dos pensionistas e da folga feminista do 8-M, da defensa dos servizos públicos diante do neoliberalismo, no noso país somos cada vez máis conscientes de que a crise xerou novas necesidades que precisan novas formas de organización.

Anova anima á cidadanía agredida a acudir ás mobilizacións desta xornada, para denunciar a lóxica do capitalismo sen límites, no que a conta de beneficios pon en risco un sistema de benestar logrado con décadas de loita. Aínda que sempre houbo motivos para a protesta, nos últimos tempos vemos con preocupación o aumento da precariedade e do desemprego, nun momento no que se lexisla en contra dos dereitos das traballadoras e traballadores: un bo exemplo podemos velo nas últimas reformas laborais do PSOE e do PP, feitas á medida da patronal e que lesionan gravemente os dereitos das clases subalternas.

Tamén consideramos a urxencia de convocar unha folga xeral contra a precariedade e os recortes, na defensa de traballo para a mocidade, tamén para todas aquelas e aqueles que non conseguen emprego digno no noso país. Unha folga que sexa quen de activar á sociedade galega e que non se pregue ás lóxicas burocráticas, senón que entenda que existe unha contradición entre capitalismo e vida.

Porque as desigualdades son incompatibles cunha democracia real.

Porque as nosas vidas valen máis que os salarios de miseria.

Porque precisamos unha mocidade que non emigre, e que sexa garante dunhas pensións dignas.

Por todo isto, rebélate! A Galicia que se move ten que se manifestar na defensa dunha vida digna para todas e todos.