Actualidade

Anova asistirá como observadora a Cataluña durante a xornada do 1-O

Unha delegación de Anova, encabezada polo seu Portavoz Nacional Antón Sánchez, achegarase esta fin de semana a Barcelona para facer seguimento da xornada do 1 de outubro. Anova quere ser testemuña do respecto que as institucións do Estado lle deben á decisión soberana dos cidadáns e cidadás de Cataluña.

A presenza da delegación de Anova quere contribuír a suspensión do actual Estado de excepción que o executivo de Mariano Rajoy está impoñendo xunto coa aplicación de feito o artigo 155 da Constitución mediante a supresión de boa parte das competencias do autogoberno catalá e a utilización das forzas de seguridade para impedir a celebración do referendo.

Anova estará presente en Cataluña para manifestar o seu apoio ao dereito a decidir do pobo catalán, democraticamente vulnerado pola represión e a xudicialización do desacordo político.

A presenza solidaria de Anova quere ser unha denuncia da aplicación sectaria da leis e da violación de dereitos fundamentais. Suspéndese o dereito de reunión, impedindo a celebración de actos en locais públicos. Entorpécese a liberdade de expresión, forzando rexistros en imprentas e redaccións de medios de comunicación. Amedréntrase os cidadáns e cidadás cun despregue desproporcionado de forzas policiais para evitar a libre expresión da súa vontade política.

O executivo de Mariano Rajoy alenta unha estratexia autoritaria, fomenta o medo e impón policialmente o silencio da sociedade catalá. Os conflitos políticos resólvense con máis democracia, non con autoritarismo. Retirando urnas, coartando a liberdade de expresión e información ou impedindo a participación proscríbese toda solución política e imponse un estado de excepción que supón unha inaceptable suspensión os dereitos e liberdade democráticas.

Anova desexa que a xornada do 1 de outubro se poida desenvolver con absoluta normalidade democrática e que as institucións do Estado respecten a vontade política do pobo catalán. A delegación de Anova quere ser testemuña do respecto que se debe á decisión soberana dos cidadáns e cidadás de Cataluña

Antón Sánchez: «A Lei de Depredación de Galiza vale para legalizar a corrupción dos ladróns de luvas brancas»

Antón Sánchez: «Non é unha lei, é unha infame concesión colonial que entrega os nosos recursos naturais ás empresas mineiras e eléctricas. Unha trampa para erradicar toda garantía ambiental que limite beneficios. Favorece a depredación de recursos. Feijóo fixo da Xunta de Galicia un Consello de Administración. O único retorno que terá está lei será que as corporacións mineiras reservarán algúns postos nos seus consellos de administración para cando se retiren dirixentes e conselleiros do Partido Popular».

O Bloque Patriótico Constitucional celebra a contrarreforma do artigo 135

Hoxe, 27 de setembro, cúmprense 6 anos da última reforma constitucional, a do artigo 135, que impuxo a norma blindada do «teito de gasto» e do pago prioritario da débeda pública por riba de calquera outro gasto do Estado. O tradicional inmobilismo constitucional do PSOE e do Partido Popular cancelouse temporeiramente para atender gozosamente as esixencias da Troika e dos señores dos «mercados». A contrarreforma do artigo 135 é a pedra angular das políticas de austeridade e de liquidación do Estado de Benestar, afectado moi especialmente á Sanidade e á Educación, aos Servizos Sociais e ás prestacións por Dependencia.

Un artigo, o 135, modificado pola porta de atrás para limitar a autonomía das CCAA e dos municipios, institucións fundamentais para atender as demandas máis próximas da cidadanía.

Austeridade e autoritarismo foron e son as solucións ofrecidas para salvar a crise económica e a crise de lexitimidade do Réxime do 78. Arestora recúncase, formalmente, no inmobilismo constitucional e instáurase, de feito, un estado de excepción que limita liberdades e dereitos fundamentais para impedir que Cataluña decida o seu futuro. O medio -o Estado de excepción- é a mensaxe.

E a mensaxe é rotunda: non hai marxe para rexeneracionismo democrático ningún, non hai posibilidade de reforma constitucional ningunha. Cataluña o 1-O, a desobediencia civil en defensa do dereito decidir e as nosas liberdades civís, sinalan o camiño da ruptura republicana e un primeiro paso para abrir procesos constituíntes no Estado Español, que recuperen soberanías.

En solidariedade con Cataluña

Hoxe, 25 de setembro, ás 20:30 na Casa Común dos Tilos (Teo) desenvolveuse un acto de apoio e informativo ao proceso que está vivíndose en Catalunya pero que, polas implicacións que ten nos afecta a todas. Participaron nel representantes de distintas organizacións, institucións, amigxs e viciñxs de Teo. Entre algúns dos que tomaron a palabra estaban Xosé Manuel Beiras, Martiño Noriega, Luís Villares, Antón Sánchez, Luca Chao, Iván Rodríguez, Antón Dobao, Antonio Negreira ou Rafa Sisto. Deitamos algúns dos seus titulares.

Beiras: «Este Estado de excepción anticonstitucional non ten efecto en Catalunya, porque os cidadáns alí non teñen ningún medo. Debemos estar en pé de guerra cívica e solidaria, sen armas, plenamente democrática, contra un poder autócrata».

Martiño Noriega: «O PP xa chega a dicir que os acordos plenarios non representan á cidade de Santiago e que a situamos fóra da lei. Eles!!! Só por facer unha moción en apoio do dereito a decidir. Isto danos a medida do que está a acontecer: estamos ante unha apertura democrática ou ante un xiro aínda máis regresivo. O que está a pasar é verdadeiramente grave: empregan a CE78 como arma arreboladiza. En Zaragoza, os que alí estivemos, vímoslle a faciana ao fascismo. E o peor foi ao día seguinte: ver cómo os medios branquean o que está a acontecer. As imaxes que se ven son propias doutro tempo. Veñen tempos de exercer aquelo que dicimos e poucas veces practicamos: a solidariedade internacionalista».

Luca Chao: «O momento ten moita potencialidade, e conecta con ideas que deron lugar ao 15-M: cuestionamento da representación, feminismo…».

Iván Rodríguez: “a mocidade galega ten que solidarizarse con esta oportunidade para superar o réxime do 78, que xa non ten nada que ofrecernos”

Luis Villares : «É materialmente imposible parar a vontade de autodeterminarse dun pobo en chave de liberdade. Non hai policía nin forza que deteña as ansias de exercer a liberdade de tantísima xente»

Antón Sánchez: «Os cataláns saben que é unha loita pola democracia que vai moito máis alá de cuestións identitarias. As súas liberdades son as nosas liberdades. Xa gañaron: é imposible deter coa represión a millóns de persoas que están nas rúas».

Antón Dobao: «Desta fenda histórica que se abriu resulta un antagonismo claro entre totalitarismo e democracia, entre monarquía e república».

Antonio Negreira: «Logo de 40 anos de franquismo e outros 40 de fallida transición vemos como todo foi unha fraude. Contra todo isto vemos a rebeldía dun pobo, e aféctanos a todxs. Non sei se o Réxime caerá, pero nada será igual».

Rafa Sisto: «A lexitimidade democrática do estado español aséntase no non polo non. Teño 54 anos, e non votei esta Constitución. Igual daquela non quedaban outras saídas, pero 40 anos despois ten que haber máis saídas: detrás pode estar unha república agardando».

O manifesto 1-O

 

Manifesto do 1 de outubro, impulsado por Xosé Manuel Beiras e outras persoas do conxunto do estado español, en favor do dereito democrático dos pobos a decidir sobre o seu futuro #Manifesto1O

A situación en Catalunya interésanos e aféctanos a todas e a todos. Para o próximo 1 de outubro está anunciado un referendo en Catalunya para exercer un dereito lexítimo, un dereito recoñecido polas Nacións Unidas, que se acepta para moitos pobos do mundo e que, no entanto, se lle nega ao pobo catalán e aos pobos sometidos ao Estado español.
Pola súa tradición histórica, a súa mobilización e as súas reivindicacións o pobo catalán ten demostrado que é unha nación e que, por tanto, ten o dereito a decidir libre e democraticamente o seu futuro e a súa relación cos pobos que hoxe conforman o Estado español.

A esixencia do dereito a decidir non vai contra ninguén. Non é contra as clases traballadoras ou territorios que forman parte do Reino de España. É un sinal democrático o respecto e a solidariedade entre os pobos. Enfrontar uns pobos contra outros é a máis insolidaria das políticas.

As liberdades conquístanse e mantéñense exercéndoas. O dereito á folga conquistouse facendo folga. O sufraxio universal foi unha conquista democrática que supuxo moitas loitas e enfrontamentos coa legalidade de entón. Os actuais poderes cambian a legalidade e a Constitución cando lles interesa. Defendemos que o pobo catalán poida facer efectivo o seu dereito de autodeterminación.

Non temos ningunha dúbida de que esa maioría que quere decidir preferiría facelo dunha maneira acordada co goberno español, mais este negouse en redondo. Dialogar e dar a voz á cidadanía é a mellor maneira de resolver un problema político.

Existen no noso país síntomas alarmantes de degradación democrática, cada vez hai menos mecanismos de control democrático do poder; as elites enriquécense a costa do empobrecemento da maioría da poboación; a corrupción chegou a niveis insoportábeis; lexíslase recortando dereitos e agora quérese impedir o dereito dun pobo a decidir sobre a súa soberanía.

Desexamos a igualdade de todas as nacións e pobos e que ninguén poida ter privilexios por riba de outros; por iso mesmo defendemos o dereito do pobo catalán a votar en referendo. A solidariedade e a fraternidade conséguense como iguais, axudándose reciprocamente cando é necesario.

O movemento soberanista e independentista catalán é un movemento pacífico, democrático e republicano con amplo apoio popular. Boa parte deste movemento social demanda cambios que favorezan a poboación máis afectada pola crise. Por iso é un aliado de todos os pobos de España e de quen loitan para cambiar as políticas do PP e o goberno de Rajoy.

Opómonos e oporémonos a calquera tipo de represión xudicial ou policial que poida exercer o goberno español contra quen exerzan os seus dereitos democráticos e contra as/os representantes e institucións lexitimamente elixidas polo pobo catalán.

Quen asinamos este manifesto, alén da opción política de cadaquén, sentímonos comprometidos co dereito a decidir do pobo catalán, defendemos a convocatoria do 1 de outubro e apoiamos que exista o máximo de mobilización e participación no referendo para que sexa coñecida e respectada a vontade maioritaria.

Antón Sánchez: “O PP converteu o Estado de Dereito nun Estado de Dereitas no camiño da Democracia Cero».

O vocerio de Anova e vicevoceiro do Grupo Parlamentario de En Marea sinalou que «os guionistas da estratexia de medo fronte ao referendo son os mesmos guionistas que crearon a polícia política das Cloacas de Interior».

Antón Sánchez salientou que «o Partido Popular é o partido da negativa ao diálogo e da estratexia do medo» e que a súa deriva vair «do medo ao Estado de excepción. E, desde hoxe, do Estado de excepción ao Estado Matón».

E concluíu que «Rajoy decidiu pisar a fondo o acelerador autoritario, pero o único camiño para os demócratas segue a ser desobediencia civil pacífica para protexer os nosos dereitos e liberdades»

Anova urxe a parar o Estado de excepción e denuncia «as manobras de Rajoy para aplicar o 155 pola porta de atrás»

Anova denuncia que «o Estado e os grandes grupos mediáticos están a crear un estado de opinión favorable á aplicación do artigo 155 da Constitución co propósito de proceder á suspensión da Autonomía en Catalunya, despois de xa ter intervido economicamente e bloqueado competencialmente o actual autogoberno. Non hai marxe para o engano, o obxectivo do Goberno do Partido Popular non é salvagardar ningunha liberdade ou dereito democrático fundamental, é un paso máis na súa estratexia recentralizadora encamiñada a reforzar a autoridade central do Estado e pechar de vez toda vía democrática para a ampliación do goberno soberano das nacións do Estado».

Consideramos que «desde primeiros de setembro impúxose de feito un estado de excepción que, na práctica, supón unha suspensión efectiva de dereitos democráticos fundamentais e fai dificilmente practicable calquera solución política dialogada se non cesa a ofensiva represiva e autoritaria decidida polo Partido Popular e Ciudadanos».

O PP está cruzando liñas vermellas

«A estratexia autoritaria parece dominar o Goberno de Rajoy quen conta aínda cun amplo apoio parlamentario asegurado pola pasividade e cumpricidade do PSOE. O bloqueo por parte dos actores do réxime do 78 non será removido do Goberno antes do 1-O”. Para Anova, «a celebración do referendo en Catalunya é un exercicio lexítimo do dereito a decidir e tamén unha oportunidade de desobediencia civil e democrática para poñer fin ao «estado de excepción» decretado polos poderes do Estado».

Anova participará de toda iniciativa política que contribúa a frear a ofensiva antidemocrática estabelecida que quer impedir que o pobo catalán poida expresarse libremente nas urnas e exercer o seu dereito a decidir o seu futuro político. Nese sentido, «entendemos que a proposta para convocar unha asemblea extraordinaria de deputados, alcaldes e outros representantes políticos, será de utilidade se vai dirixida a sumar unha maioría social e política que derrogue o estado de excepción autoritario e garanta a celebración do referendo do 1-O. Desde Anova cremos que «a desobediencia civil, pacífica e exemplar do pobo de Catalunya abre o camiño á apertura do urxente e necesario debate sobre o modelo de estado e necesarios procesos constituíntes».

«Rajoy é un presidente indecente, colaborador necesario da trama corrupta do Partido Popular»

Mariano Rajoy acudiu á Audiencia como testemuña e saíu acreditado como cómplice e colaborador necesario da corrupción da Gürtel. Deixou un testemuño de cinismo e hipocrisía. Un testemuño de desprezo á verdade e aos cidadáns e cidadás. Na Audiencia, o presidente do Partido Popular calou a verdade.

Mariano Rajoy, que medrou politicamente no aparato, primeiro, de Alianza Popular e, despois, do Partido Popular, di descoñecer como funcionaba o financiamento, a contabilidade e a contratación de provedores por parte do Partido Popular. Mariano Rajoy quixo presentarse como un político que non se mancha as mans e non fai preguntas incómodas aos seus colaboradores. Sabemos ben que son outros os que se manchan as mans por el e que Mariano Rajoy non fai preguntas simplemente porque xa sabe as respostas.

Mariano Rajoy, presidente do Partido Popular e do Goberno, insistiu que as súas responsabilidades son políticas e non de contabilidade. O financiamento irregular do PP, é unha responsabilidade política e é a súa responsabilidade. A contratación dunha trama corrupta como provedor principal do seu partido é unha responsabilidade política, e é responsabilidade súa. Mariano Rajoy é responsable político do financiamento irregular do seu partido e do mantemento de numerosas tramas de corrupción que vinculan intereses políticos e económicos co Partido Popular e os seus dirixentes. A Gürtel é unha de moitas.

A ignorancia deliberada de Mariano Rajoy ratifica súas responsabilidade políticas. «Non saber e non querer saber» é un recoñecemento explícito da súa complicidade coa política da corrupción. Deféndese o Partido Popular dicindo que Mariano Rajoy non trouxo a corrupción. Efectivamente, foi a corrupción política a que fixo de Mariano Rajoy o presidente do Partido Popular.

A corrupción económica e política engraxa o mecanismo partidario e a patrimonialización das institucións nas que se fundamenta o dominio da dereita no Estado Español. A corrupción é sistémica e cosubtancial ao réxime do bipartidismo dinástico. Mariano Rajoy é un presidente indecente, sen ningunha credibilidade e crédito democrático, responsable principal do Goberno dos sumidoiros do Estado e do partido máis corrompido da Unión Europea que sobrevive politicamente grazas á impunidade que lle garanten poderes económicos e mediáticos para evitar o derrube do réxime da Segunda Restauración Borbónica. Só un novo 15-M de dignidade democrática e rebelión cívica pode poñer fin ao goberno dos corruptos e ao réxime da impunidade.